Viktor&Rolf een ongrijpbaar duo in de Rotterdamse kunsthal

We praten over zo’n 60 ontwerpen waaronder de trouwjurk van prinses Mabel uit 2010. Van dit laatste ontwerp schijnt het belangrijk te zijn dat we weten dat het gaat om 248 in grootte verlopende strikken en er 600 uur werk in zit. Dat wordt tenminste steeds vermeld. Ook de  sobere rouwjurk (zwart met een beetje wit) die ze in 2013 voor haar ontwierpen, wordt tentoongesteld.

Bij ons bezoek zien we dat alle bekende hoogtepunten aanwezig zijn.
In de eerste zaal is de kleding van de Russian Doll-show uit 1999 te zien. Hier begon zo’n beetje hun opvallende carrière in de haute couture. Ze hadden het briljante idee om een model te gebruiken waar ze life zo’n acht lagen kleding over drapeerden. Deze ‘act’ trok enorm veel belangstelling. Over de kleding zelf hoorde je nauwelijks iemand. Het woord briljant klonk in dit verband niet.

De expositie laat ook  recent werk zien uit de nieuwste collecties, Boulevard of Broken Dreams (2017), Action Dolls (2017/18) en Surreal Satin (2018).

De expositie is mooi opgemaakt. In de grote zaal met behang over genomen van hun ontwerpschetsen, staan stukken van diverse collecties door elkaar heen. Aan alles is gedacht. Er is geluid, film er zijn de poppen, kortom er is veel spectaculairs te zien. De ‘uitgezaagde’ tule creaties, de ‘wearable art’ stukken blijven spectaculair.

Een (ogenschijnlijk) relatief simpele satijnen creatie (waarschijnlijk van de statin duchesse wat zij een ‘technische satijn noemen) is een van onze favorieten.

Dat concept kan heel breed gaan. Bijvoorbeeld kritiek op de modewereld en de hoofdrolspelers daarin, recycling, milieubewustzijn, overconsumptie etc.

We hebben inmiddels een aantal exposities van Viktor en Rolf gezien (o.a. in Parijs en Groningen) maar ze zorgen bij ons eigenlijk altijd voor een ongemakkelijke onzekerheid en twijfel. Er zijn zoveel tegenstrijdigheden.

Dit laat onverlet hun enorme creativiteit en vindingrijkheid en hun benadering van mode is vaak uniek. Maar moet je hun werk zien als kunst, mode, performance, of onaardiger als (commercieel) effectbejag en interessant-doenerij met een creatief gebrachte (alhoewel vaak niet zo’n opzienbarende) boodschap?

Kritiek hebben op de zeer lucratieve parfum verkoop en zelf fake-flesjes (Le Parfum) verkopen, gevolgd door een echte parfum waar flink geld voor betaald moet worden en die uiterst winstgevend is?

Kritiek op het volk dat de rode loper betreedt op weg naar een couture-show?

Kritiek op de snelheid van confectiemode en zelf een confectielijn lanceren en kleding maken voor H&M en samenwerken met Zalando?

Een ander voorbeeld is de NO-collectie van 2008 die gericht was tegen de snelheid van de confectiemode.

De Red Carpet Dressing collectie van 2014 (kleding gemaakt van rode tapijt stof) was hun commentaar op de gesponsorde kleding van beroemdheden op de rode loper. Dicht bij (eigen) huis zou je zeggen.

Als je de expositie verlaat langs het Viktor&Rolf Kids Atelier zie je dat ook de merchandising  niet vergeten is. Aanwezig zijn diverse Viktor en Rolf parafernalia en een kassa. En inderdaad op de weg naar de Kunsthal zagen we veel mensen met grote Viktor&Rolf tassen.