Ieder land heeft z’n eigen Thierry, Frankrijk heeft de inmiddels 70 jarige Thierry Mugler.
De reizende tentoonstelling van zijn werk was eerder te zien in het Montreal Museum of Fine Arts en is van de hand van curator Thierry-Maxime Loriot.
De Kunsthal scoort hier goed mee want de eerdere succesvolle exposities van Jean Paul Gaultier (2013) en Viktor en Rolf (2018, zie Nieuwsbrief 24) werden ook door hem samengesteld. Daarnaast had hij bemoeienis met de fraaie expositie van modefotograaf Peter Lindbergh.
Artistiek succes betekent ook commercieel succes want de bezoekersaantallen zijn booming. De jaaraantallen breken records en Thierry Mugler scoorde de eerste acht weken in de Kunsthal al 80.000 bezoekers. De extra toeslag van € 2,50 per bezoeker tikt zo lekker aan. Tel uit je winst.
Een van de keren dat we er zijn, is het zo druk dat we dreigen door de ruggen van andere bezoekers weinig of niets te zien van de expositie.
Reeds bij het betreden van deze indrukwekkende expositie in de Rotterdamse Kunsthal wordt duidelijk dat hier een modeontwerper naar voren komt die het theater niet schuwt.
Het eerste wat we zien is het eerder genoemde kostuum van Macbeth, met een dergelijke amuse schep je verwachtingen.
Vanaf de zeventiger jaren van de vorige eeuw is deze créateur baanbrekend bezig. Dat is te zien aan de ongeveer 150 geëtaleerde objecten, die gaan alle kanten op: pure mode (waaronder parfum), theater, fotografie, americana, comedy, cabaret, cartoons, cinema, erotiek, fetish en macht. Dat vereist wat uitleg.
De bezoeker wordt niet alleen verwend met heel veel spektakel, oogstrelende belijningen en profielen, ondraagbare over- de- top creaties, intimiderende power outfits en met veel smaak gebrachte kitsch maar ook met heel goed draagbare pakjes en jurken. Bijna geen bezoeker kan de verleiding weerstaan om niet te fotograferen.
De outfits zijn strak gesneden met brede schouders en de onvermijdelijke wespentaille. Het gebruik van zeer verschillende materialen (waaronder glimmend metaal, glitters, kunststof en rubber) naast goud, zwart en felle kleuren maken de kleding extravagant en krachtig.
In zijn tijd baart hij opzien met zijn shows die spectaculair en baanbrekend zijn, de toenmalige modewereld wordt opgeschud.
De hang naar theater is niet te missen, hij ontwierp voor de Comédie Française maar bijvoorbeeld ook voor de clip van George Michael Too Funky. Hij is niet voor niets opgeleid als danser.
Het americana aspect is het best te omschrijven als de her en der toegepaste Hollywood-achtige versieringen en ornamenten zoals bijvoorbeeld de Harley Davidson achtige outfits. Een top als de voorkant van een motorfiets met handvatten en buitenspiegels spant de kroon: volkomen ondraagbaar en over de top maar tot in de puntjes uitgedacht. Kunst of kitsch?
De stripboek-achtige benadering waarvoor hij soms kiest, zie je in de stijlvolle creatie die gemaakt lijkt voor de zus van Spiderman (afbeelding van internet).
Naar erotiek en fetisjisme hoef je niet lang te zoeken. Kousen, jarretels, ontblote borsten of zweepjes (en andere sm-attributen) zijn veelzeggend. Opvallend daarbij is de liefde voor details en de creatieve precisie die aan de dag gelegd wordt. Zijn vrouwen zijn zowel wulps als stoer en eisen hun plaats op. Echt ordinair, in de betekenis van plat, grof, laag bij de gronds of vulgair wordt het zeker niet, maar de randen worden opgezocht en provocatie niet uit de weg gegaan. Als het waar is dat de mooiste bloemen aan de rand van het ravijn groeien, is Thierry Mugler een onbevreesde bloemen-plukker die ons laat genieten van zijn oogst.
Op het gebied van fotografie doet hij ook opvallende dingen. Hij werkt met veel bekende (mode) fotografen (o.a. Helmut Lang en Guy Bourdin) samen en ontwikkelt zelf ook een opvallend oeuvre waarin bijzondere architectuur en natuur een plaats krijgen. Een aantal van zijn foto’s zijn inmiddels iconisch. Hij is een van inspirators die de modefotografie een grote inbreng geeft in glossies en mode-magazines. Uiteindelijk zal het een autonome kunstvorm worden.
Als in het begin van deze eeuw het modebeeld kantelt in een minimalistische richting met meer meisjesachtige, fragiele silhouetten in plaats van hyper sensuele powervrouwen raakt de rol van Mugler uitgespeeld en voelt hij zich genoodzaakt zich terug te trekken.In 2008 is het Beyoncé die hem herontdekt. Hij gaat helemaal los in de ontwerpen voor haar I Am Sasha Fierce tournee. Verschillende stukken van deze expositie in de Kunsthal hebben daar hun oorsprong.
De indrukwekkende opkomst bewijst dat zijn oeuvre nog steeds tot de verbeelding spreekt.
|