De vrouw van de bankier

Ze is een lieve, chique vrouw en overdonderd ons omdat ze zich altijd laat halen en brengen door een privé chauffeur in uniform. Hij is degene die de aankopen draagt. Ze koopt wat en vraagt of ze een aantal jurken mee naar huis mag nemen om daar haar keuze te maken. We reageren wat onwennig maar komen eruit. Later wordt vaak de chauffeur gestuurd om iets te halen of brengen. Ook haar man – zeer bekend in financiële kringen – pikt wel eens wat op. Ze blijft met een zekere regelmaat kopen maar plotsklaps niet meer. Later horen we van een klant die bij die bank werkt, dat ze uit beeld is geraakt omdat haar man voor een jongere vrouw heeft gekozen. De bankier in kwestie kent iedereen tegenwoordig bij naam.

Ruilen

Lijdend aan een beroepsdeformatie schat ik bij binnenkomst haar maat tussen de 44 en 46. Ze heeft een tasje waar een jurkje uitkomt dat ze wil ruilen. Ik herken het onmiddellijk als
van ons. Het is maat small en ik schat het zo’n 15 jaar oud.
Ze zegt dat ze het zo’n twee, hooguit drie jaar geleden gekocht heeft. Buiten de stof en het model, zie ik aan het ingenaaide etiket dat het meer dan 10 jaar geleden gekocht moet zijn. Dat zeg ik haar. Ze zegt dat dat onmogelijk is. Ik vraag haar of ze dit – al zou het twee a drie jaar oud zijn – ook bij de Bijenkorf zou proberen te ruilen. Ze wordt boos. Dreigend vertrekt ze met de mededeling dat ik nog van haar zal horen. Stom genoeg word ik ook boos en zeg dat ik niet kan wachten tot het zover is. We wachten nog steeds.