Evenals voorafgaande jaren bezochten we ook dit jaar weer dit inspirerende event.

We startten weer bij Piet Hein Eek. Altijd leuk om hier te beginnen. Het restaurant is druk maar gezellig, de Piet Hein Eek ontwerpen zijn het waard om te bekijken. Vervolgens even rondsnuffelen bij het Klokgebouw en daarna over de lange PSV-laan naar het centrum van Eindhoven: bestemming De Bijenkorf. Op het dak van dit warenhuis wordt de mode van aanstormend (internationaal) talent geëxposeerd.

De poppen met ontwerpen staan in twee lange rijen opgesteld, als langs een start- of landingsbaan van een vliegveld. Aan het eind worden beelden geprojecteerd van vliegtuigen/vliegvelden. Oorverdovend geluid draagt bij aan de opgeroepen sfeer. We zijn onder de indruk. Meer dan vorig jaar in het PSV stadium lijkt er verfijning en samenhang te zijn.

We zien zowel futuristische glamour kleding als bewerkt minimalistisch breiwerk. Hoewel het een beperkte expositie is, vinden wij het een hoogtepunt. Die mening wordt niet door iedereen gedeeld. Een bezoekster roept dat ze het helemaal niets vindt, zonde van haar geld (entree was 2 Euro) en verscheurt demonstratief haar kaartje. Niet onze stijl, maar moet kunnen, we leven in een vrij land.

De mode belofte

We verlaten de expositie over het dak in de openlucht. Er is weinig fantasie voor nodig om deze grauwe betonnen omgeving te associëren met het een of andere godvergeten vliegveld in het voormalige Oostblok of een Grieks eiland in de winter.
We gaan verder naar de nabijgelegen The Graduate show ‘In need of..’ in het gebouw De Witte Dame, waar enkele honderden studenten hun pronkstukken showen.

We ervaren net als de voorgaande keer een ongebreideld optimisme onder ontwerpers ‘ If not now, then when’ is het credo.
Een expositie van afstudeerwerk van zo veel verschillende richtingen en met zo veel verschillende invalshoeken is alleen al leuk en interessant door de overdaad aan creativiteit (er zijn ruim 170 deelnemers) en het overduidelijke streven helemaal nieuw, anders te willen zijn. Wereldverbeteraar willen zijn zonder veel relativering of reflecties op eventuele negatieve (bij)effecten van je idee, levert per definitie onverwachte verrassingen en verbazing op. Lang niet alles is mooi, draagbaar, super bruikbaar of zelfs functioneel maar dat maakt het wel spannend.

In de blog van vorig jaar illustreerde ik dat door even stil te staan bij het nut en onnut van een aantal presentaties. Dit jaar wil ik alleen de half volle fles zien, vooral genieten van het vakmanschap en de creativiteit en het plezier dat ze uitstralen.
We ervaren het bezoek als zeer inspirerend. We stoppen om een overdosis te voorkomen.
In een druk restaurant nemen we het speciale DDW-menu. Het eten is redelijk goed maar tot onze stomme verbazing moeten we het doen met afgrijselijk plastic bestek. Tijd dat een ontwerper hier wat op verzint.