Back to Blog

DORIENDAVID in Parijs? (met Epiloog) blog David, Nieuwsbrief no. 17, nov. 2016

We schreven al eerder over de buitenkansjes die we genieten omdat een van onze klanten internationaal opera zangeres is, die graag in onze kleding optreedt. Voor wat pas en meetwerk en het bespreken van een nieuwe creatie, hadden we in oktober in Parijs afgesproken.
Extra leuk was het bijwonen van een concert waar zij optrad in Le theatre des Champs Elysees op een dinsdagavond.

We zaten op fantastische plaatsen tussen de Parijse chic.

Als de mode je werkterrein is, ontkom je er niet aan om met een zekere regelmaat de lichtstad te bezoeken. Al fietsend doorkruisen we al vele jaren de hele stad, soms moet de fiets wel even op de nek (denk aan de buurt bij de Sacre Coeur). Langzamerhand is de stad steeds fiets-vriendelijker geworden.
We zij er inmiddels tientallen keren geweest voor de nieuwe mode (waaronder ook de straatmode), stoffen, inspiratie, beurzen en natuurlijk de sfeer. Op dat laatste moeten we even terug komen (zie Epiloog).
In een vorige blogpost schreven we over concert dat we toen bijwoonden in de Parijse Opera Bastille. We bekenden leken op het gebied van klassieke muziek te zijn maar graag wilden leren ervan te genieten. Inmiddels kost dat laatste geen moeite meer, we gaan graag.

Het programma was niet lichtvoetig: Wagner (Siegfried Idyll, Wesendonck Lieder en daarna Schumann, Symphonie no 4 en re mineur).

Creatie DORIENDAVID

Epiloog
Zoals gezegd, zouden we nog even terugkomen op de sfeer in Parijs. Nog nagenietend van de voorstelling kwamen we buiten op de Avenue de Montaigne. een statige laan achter de Champs Elysees. Het was oktober met weer om heel diep in je jas te duiken.
Enkele tientallen meters verder zat een gezin – waarschijnlijk vluchtelingen – op straat, vader moeder en twee hele jonge kinderen in dekens gehuld, hopend op een bijdrage van een kapitaalkrachtige passantenstroom. Gelukkig liep niet iedereen onverschillig voorbij.
Met de wereld lijkt Parijs veranderd, vluchtelingen, armoede zijn niet langer alleen zichtbaar voor de goede kijker maar alom tegenwoordig. Het is onontkoombaar in en rond de metro, voor winkels, voor stoplichten etc. Je ziet steeds meer mensen die op straat slapen, uit vuilnisbakken eten, genoodzaakt zijn bedelend te overleven.
Inderdaad, de sfeer is minder vrolijk, de oude frivoliteit lijkt even ver te zoeken, het oogt allemaal wat schrijnender en grimmiger. De verschrikkelijke aanslagen en de dreiging daarvan zijn daar debet aan.
Maar we moeten optimistisch blijven. De geschiedenis leert dat Parijs een vitale stad is die zichzelf steeds weer weet op te richten in een land waar waarde gehecht wordt aan Liberté, égalité, fraternité.

Back to Blog
Translate »