Die Neue National Galerie Berlin
In Barcelona zagen we z’n bescheiden Duitse paviljoen, in Chicago en New York wolkenkrabbers van zijn hand en in Berlijn was er de Neue National Galerie. Maar voor we konden gaan, was er eerst een langdurige verbouwing en vervolgens Corona. We hebben het natuurlijk over de Duits-Amerikaanse architect Mies van der Rohe.Als we aankomen, zijn we blij verrast, de architect heeft in de zestiger jaren (!) een gebouw ontworpen dat kenmerkend is voor die tijd maar ook tijdloos en groots is. Het is driekwart onder de grond gebouwd, een veilige plek voor de kunstwerken. De glazen wand kijkt uit over de besloten beeldentuin. |
 |
  |
| De grandeur van de entree |
| Als we de eerste keer langsgaan, is het bijna sluitingstijd en omdat we er de tijd voor willen nemen, besluiten we de volgende dag terug te komen.Wat we nog wel zien is de meer dan imposante en immense entreehal, schitterend in al z’n leegheid. Dit is ontworpen om te imponeren, het zicht wordt niet belemmerd door pilaren of andere ondersteuningen, het blikveld is open.Op dat moment wordt er op deze verdieping niets geëxposeerd. (Jammer is wel dat bij deze eerste indruk onze beleving ernstig verontreinigd wordt door een van volle blauwe vuilniszakken uitpuilende portiersloge in een van de flanken van het gebouw. Het is werkelijk geen gezicht en waarschijnlijk het werk van overijverige schoonmakers die niet konden wachten tot het museum sloot en het vuil hier vast verzamelden en opstapelden.)De volgende dag nemen we er de tijd voor. |
